"Żyjemy w pejzażu fotograficznym"
"Migawka- stosowana obecnie powszechnie w lustrzankach małoobrazkowych.",... rzeczywistość- nierzeczywistość, negatyw, czy pozytyw, kiedy źródłem jest fotografia, a kiedy obraz; kiedy celem obraz, a kiedy fotografia?
Fotografia pozbawiona została dziś dawnej, jedynej funkcji
przypominania i utrwalania obrazu. Jej intensywnie
zwiększona rola uruchomiła w widzu nową "świadomość
medialną". Przepełniona jest ona masową reprodukcją,
kserokopią, prezentacją, lub przekazem. Media, video,
fotografia, grafika komputerowa, są obecnie nieuniknioną
"wielością" obrazu, która nas otacza. Skłania to do
całkiem nowego odbioru rzeczywistości, nowego patrzenia
i spostrzegania u dzisiejszego obserwatora.
Pascale Heliot opowiada w swoim malarstwie o spojrzeniu na zastaną, przypadkową rzeczywistość. Zdjęcie staje się początkiem, drugim, trzecim i kolejnym krokiem do płótna, ale nie można powiedzieć, że ostatnim. Autorka porusza się jakby "pomiędzy zdjęciami", to one są źródłem i procesem twórczym. Powstała praca i przypadkowa, odmienna sfotografowana z nią przestrzeń, tworzą następny zmieniony, malarski realny fragment. Ten proces stykania świata realnego z obrazem i łączenie go w jedną całość, stwarza malarską "przestrzeń podróży". "Fotograficzna" maniera Pascale opisuje "wieolobrazowość" możliwych, współczesnych nam sytuacji. Posługuje się często kilkoma rodzajami stylów tak, by oddać odmienność konkretnego faktu, jaki włącza, jak mówi-"... to próba malowania inaczej niż w sposób mi właściwy jakby inną stylistyką".
"Twister" to cykl dotyczący przestrzeni, która przestała "wystarczać". Ciągle fotografowane i przenoszone, ujęcia miejsc, ludzi, światła, chwili wtrącane są w inną realność. Artystyczny przekaz nabiera ciągle innej wartości, skojarzeń i interpretacji. Jest on powieleniem wypowiedzi, przestrzeni, ruchu, kadrów.To tzw. malarstwo, nie "after- photography" ale, "after-media", ukształtowane z przetworzonych fragmentów "medialnych". Umożliwia scalenie na płaszczyźnie obrazów przejętych z różnych narzędzi wizualnego przekazu. Płótna te są formą "zdjęcia", które przywołuje w pamięci przyszłość, jako jego istotę, a nie koniecznie przeszłość. "Twister" stanowi dla mnie "turystyczny ruchomy pejzaż", jednocześnie płaski i przestrzenny, wewnętrzny i zewnętrzny, otwarty, mam wrażenie, że odbiorca jest w niego zawsze wpisany. "Ruchomy pejzaż" skłania do poszukiwań źródła inspiracji, które pozostaje nierozwiązaną zagadką.
Jeden z filozofów postmodernistycznych nazywa zewnętrzny świat "pustynią rzeczywistości", Pascale próbuje od niej uciec tworząc jej "ożywiony lustrzany pejzaż"- własne miejsce.
Magdalena Komborska